W dniach 6-8 lipca 2018 r. leski amfiteatr tętnił życiem. Po raz 31. rozbrzmiewała w nim muzyka country. Pięć zespołów wystąpiło na scenie a całość poprowadził niezawodny konferansjer Mariusz Zieliński. W pierwszy dzień usłyszeliśmy Ola Nowak Band i Naszą Paczkę a w drugi Klakson, Caroline and the lucky ones i Strefę 50. Był też czas na pożegnanie z organizatorem tej imprezy, dyrektorem BDK Bożeną Czuryk. Gromkie sto lat zabrzmiało w amfiteatrze.
Znaczącą rolę w powodzeniu tej imprezy mają motocykliści, którzy od 21 lat jej towarzyszą. To właśnie oni uatrakcyjniają ją poprzez organizację zlotu, paradę motocykli, pokazy stuntu.
Klimatyczne miejsce jakim jest leski amfiteatr, wspaniała muzyka, dobre jedzenie, cudowni ludzie sprawiają, że uczestnicy imprezy czują się tutaj dobrze i znakomicie się bawią .

(tekst: BDK, foto: Zenon Martinger)

ZOBACZ WIĘCEJ ZDJĘĆ

W leskiej synagodze 22 czerwca 2018 r. otwarto wystawę modelarstwa plastikowego
i kartonowego. Widzimy na niej samoloty, szybowce, myśliwce, helikoptery, okręty i czołgi.
Z autorami wystawy Józefem Szafrańcem i Tomaszem Podsobińskim rozmawia dyrektor BDK Bożena Czuryk;

B.CZ. -To wyjątkowa wystawa na której dziadzio i jego wnuk prezentują swoje hobby. Skąd taka pasja panie Józefie? Kiedy to się zaczęło?
J.SZ. -Moje hobby zaczęło się w latach siedemdziesiątych, kiedy to na półkach CSH pokazały się zestawy modeli lotniczych produkcji zachodniej, polskiej nie było.
B.CZ. -Przygotowanie modeli, ich składanie jest pracochłonne i wymaga precyzji. Ile czasu poświęca Pan na modelarstwo?
J.SZ. -Sklejanie i obrabianie części nie jest tak pracochłonne, dopiero przy malowaniu czas się wydłuża.
B.CZ. Gdzie Pan gromadzi swoje eksponaty?
J.SZ. -Modele przechowuję na półkach w meblach, reszta, co się nie zmieści w pudełkach, co ochrania je przed wszędobylskim kurzem.
B.CZ. -Teraz pytanie do Tomka. Od kiedy w Tobie obudziło się takie zainteresowanie i czy to dziadzio zaszczepił w Tobie tą pasję?
T.P. -Zdecydowanie! Dorastając pod czujnym okiem moich dziadków, nie mogło być inaczej. Zaczęło się od podpatrywania, naśladowania, lecz zaczynając moją przygodę z modelarstwem, robiłem wyłącznie papierowe, tudzież kartonowe modele. Z czasem dziadek nauczył mnie sklejania także plastikowych konstrukcji. Pasja ta obudziła się we mnie na dobre i myślę, że w dużej mierze ukształtowała mój charakter, a także sposób patrzenia na dzisiejszy świat.
B.Cz. -Jak podchodzą do tego rodzice?
T.P. -Rodzice bardzo wspierają mnie we wszystkim, co robię. Nie tylko w codziennym życiu, ale także w pasjach i marzeniach. Dlatego niejednokrotnie sami kupują mi kolejne modele, z czasem coraz trudniejsze i w większej skali. To bardzo ważne, żeby podnosić sobie poprzeczkę. Czasami się udaje, satysfakcja jest ogromna, a czasami nie jest łatwo, ale to mnie rozwija. Wracając do rodziców, myślę, że cieszy ich fakt, iż moją pasję mogę dzielić z własnym dziadkiem. To niesamowity dialog pomiędzy pokoleniami.
B.CZ. -Co Wam osobiście daje to hobby? Co chcielibyście przekazać młodym ludziom w erze komputerów i smartfonów? Jak chcielibyście ich zachęcić do podjęcia takiego wyzwania?
J.Sz. -Przede wszystkim ogromna satysfakcja z wykonanego modelu, poznanie jego historii. Brak zajęć technicznych w tym zakresie, czy kół zainteresowań w szkołach doprowadził do tego, że młodzież skupia się na tym, co ma w kieszeni lub na biurku.
T.P. -Dla mnie, jak już wspomniałem wcześniej, jest swego rodzaju dialogiem z moim dziadkiem. Pod jego opieką tworzę kolejne modele, razem rozwiązujemy napotkane problemy, ale także cieszymy się sukcesami, jakim jest chociażby nasza wspólna wystawa w leskiej Synagodze. To także odskocznia od codziennych obowiązków, a także duży sprawdzian cierpliwości! Wspomniała Pani o erze komputerów i smartfonów… Uważam, że niestety nie jesteśmy w stanie całkowicie wyeliminować ich ze współczesnego świata (sam ukończyłem szkołę o kierunku informatycznym), jednak najważniejsze jest to, żeby nie dać się całkowicie otoczyć elektroniką, a zapomnieć o innych, równie ekscytujących zajęciach, czy pasjach… Pomimo wszystko powinniśmy robić to co sprawia nam radość, a jeżeli jednocześnie rozwija, sprawa jest jeszcze piękniejsza.
B.Cz. -Dziękuję za rozmowę. Życzę powodzenia i dalszej satysfakcji z uprawiania tego wspaniałego i efektownego hobby. Wystawa czynna do końca sierpnia 2018 r. Zapraszamy !

ZOBACZ WIĘCEJ ZDJĘĆ

W niedzielę 24 czerwca 2018 r. zespoły taneczne BDK przedstawiły swój dorobek artystyczny. Na scenie zaprezentowały się Kijanki, Mini Żabki, Bieszczadzkie Żabki i Foks w 13 układach choreograficznych.
Jako pierwsze wystąpiły dzieci grup Mini Żabek i Bieszczadzkich Żabek w układzie
„Jeżykowe przygody”. Taniec ten ma na swoim koncie pierwsze miejsce w Przemyślu, Jaśle i Nagrodę Specjalną w Biłgoraju. Stroje jeżyków zostały uszyte przez Panią Zofię Misztak.
Dwie dziewczynki z grupy Bieszczadzkie Żabki przedstawiły taniec pod tytułem „Anioł Stróż”, który zajął 1 miejsce w XVII Andrzejkowych Spotkaniach Tanecznych w Jaśle. Ten taniec został zadedykowany ojcom z okazji ich święta.
Kolejno zaprezentowała się najstarsza grupa Foks w układzie „Sąsiedzi”. Domy do tego tańca namalowała Pani Jolanta Kordyaczny, natomiast konstrukcję Pan Robert Podsobiński. Najwyższa nagroda jaką zdobył ten taniec to trzecia na Festiwalu „O Laur Rzecha” w Rzeszowie – październik 2017 r.
„Mysie harce” to taniec przygotowany w tym roku szkolnym przez najmłodszą grupę Kijanek, która liczy 24 osoby. Sukienki uszyła dzieciom Pani Wanda Kruk a norkę przygotował Pan Robert Podsobiński.
Najstarsze trzy dziewczynki z grupy Foks opracowały układ pod tytułem „Ciało”. Taniec ten wywalczył Grand Prix w Konkursie Tańca „Własne twórczości”, który odbywa się od 5 lat w BDK w Lesku.
„Wystrzałowa kukurydza” to utytułowany taniec grupy Bieszczadzkie Żabki. Stroje do tego tańca uszyła Pani Barbara Łybyk. Układ ten zdobył 1 miejsce na XV Międzynarodowym Festiwalu Tańca w Rzeszowie, doszedł do finału w 39 Międzynarodowym Festiwalu Tańca w Koninie, zdobył 1 miejsce w Ogólnopolskim Festiwalu w Jedlicze i Krośnie.
Następnie zaprezentowała się grupa Foks w premierowym tańcu „Chórzystki”. Do tej grupy należy 21 osób.
Mini żabki pokazały się w premierowym tańcu „Przyszyj mnie”. Stroje do tego tańca uszyła pani Barbara Łybyk, pudełko z guzikami namalowała Pani Jolanta Kordyaczny, konstrukcję przygotował Pan Robert Podsobiński.
Kolejno Bieszczadzkie Żabki przeniosły nas świat wyobraźni. Etiuda taneczna „Aby dosięgnąc gwiazd” zdobyła Brązowy kaczy pląs w Krośnie, została też finalistą na Międzynarodowym Festiwalu Tańca w Koninie. Do tej grupy uczęszcza 30 dzieci.
„Z nurtem rzeki” to układ grupy Foks. Sukienki do tego i poprzedniego układu uszyła Pani Zofia Misztak, natomiast scenografia została namalowana przez Panią Jolantę Kordyaczny.
Dzieci z grupy Mini Żabek w kategorii wiekowej do 8 lat zaprezentowały taniec
„Księżniczka i żaby”. Układ ten podbił konińską scenę i dzieci przywiozły Aplauz Uśmiechu – główną nagrodę Międzynarodowego Festiwalu Tańca w Koninie. Wcześniej taniec ten zdobył Srebrny Kaczy Pląs w Krośnie na 70 zespołów tanecznych. Stroje oraz dekorację wykonała Pani Zofia Misztak. Dwie dziewczyny z grupy Foks przygotowały wzruszający taniec pod tytułem „1944”. Pamięć o powstaniu warszawskim jest ciągle żywa, tym samym trzeba docenić młode tancerki za podjęcie tego tematu. Taniec ten zajął pierwsze miejsce w Konkursie Tańca „Własne twórczości”.
Nadszedł czas na finał w wykonaniu wszystkich grup tanecznych. Z okazji obchodów 100-lecia niepodległości naszego kraju, instruktorki z dziećmi przygotowały go w konwencji patriotycznej do utworu Marka Grechuty pt. Pieśń Kronika. Na scenie wystąpiło ok.100 dzieci.
Instruktorki: Alina Lis, Małgorzata Lis-Pasionek i Agnieszka Lis, które tworzą choreografie i na co dzień pracują z dziećmi wręczyły wszystkim uczestnikom zajęć tanecznych pamiątkowe dyplomy i słodycze. W szczególny sposób zostały nagrodzone najpilniej uczęszczające dzieci. Z całego serca podziękowały wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób wspierają działalność zespołów, sponsorom dzięki którym możliwy był wyjazd do Konina, rodzicom za ogromne zaangażowanie, dzieciom za pracowitość, wytrwałość i determinację.
Po występach zaproszono dzieci na lody. Czekała też na nich niespodzianka przygotowana przez animatorkę Danusię Patrylak. Mimo zmiennej pogody humory wszystkim dopisywały.

(tekst: Bożena Czuryk, foto: Zenon Martinger)

ZOBACZ WIĘCEJ ZDJĘĆ